De Caraïbische Zee

Mie en Nicole delen een kamer in het ziekenhuis. Beiden zijn recent opgenomen met vage klachten.
Hun ziekenhuisverblijf is niet hun enige zorg. Zo dreigt het huis van Mie onteigend te worden en verdenkt Nicole haar man van overspel. Beiden moeten noodgedwongen vanuit hun ziekenbed machteloos toekijken. Dat brengt vanzelfsprekend veel spanningen te weeg, ook tussen beide vrouwen die beurtelings ten prooi vallen aan mentale inzinkingen, woede-uitbarstingen, moedeloosheid …
Soms zijn ze hard tegen elkaar, soms zeer begripvol met een troostend woord. Ze leven elkaars leven, zoeken affectie en groeien zo naar elkaar toe.
Dit verhaal neemt een dramatische start, maar gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel.
Het ziekenhuis draait ondertussen op volle toeren en de vele bezoekers brengen het leven van buiten mee naar binnen. Lach en traan zorgen geregeld voor afwisseling, want ja, ook in het ziekenhuis mag gelachen worden! Bovendien krijgen de gezondheidszorg en de doktersgilde nogal wat kritiek en vloeit de nodige commentaar over allerlei nieuwigheden en ontwikkelingen in de maatschappij.

‘De Caraïbische Zee’ is een soort ’tranche de vie’, een greep uit het leven zoals zo vaak vertoond in ‘Man bijt hond’. Iedereen ziet per slot van rekening zijn suikernonkel weleens graag van zijn paard vallen.